Tante Tine
In de herfst van het leven verliest men zijn bladeren
Die tijd was u echter allang voorbij
De winter had al jaren geleden zijn intrede gedaan
Maar daar leek u niet veel van te merken
Altijd in voor een gezellig praatje
en altijd beleefd, zachtaardig en geïnteresseerd
Klagen deed u nooit
Ondanks de diepe dalen die u had bewandelt
U bleef als jonge weduwe achter met drie kleine kinderen
Toen ik het hoorde was het eerste wat door mijn hoofd schoot ´zie je dan maar eens te redden´
En veel later niet meer thuis in het oude, vertrouwde huis kunnen wonen omdat u een been moest missen
Weg uit die vertrouwde omgeving is beslist niet fijn geweest
En toch wist u er altijd het beste van te maken
U genoot van de kleine dagelijkse dingen
Was met weinig tevreden
Een kaakje bij de thee, een rondje om het huis
Bij mooi weer eventjes in de tuin van het verzorgingstehuis zitten
En als u bezoek kreeg dan genoot u volop
Vol trots toonde u de foto´s van uw klein en achterkleinkinderen
die op de kast stonden te pronken
Toen vaders er ook kwam wonen zag ik u met regelmaat
Als vanzelfsprekend wipten mijn lief en ik bij u binnen
Of namen u mee naar de koffiezaal om gezellig met ons viertjes iets te drinken
Als vader het even niet meer wist en niet op de juiste woorden kwam
dan zei u liefdevol tegen u schoonbroer
¨Niek dat geeft niets hoor. Ik heb er ook soms last van¨
Om vervolgens steevast de spreuk a lá tante Tine tevoorschijn te halen
¨mag het, ik ben ook de jongste niet meer¨
Als 96 jarige was u een kranige tante en mijn grote voorbeeld
Graag had ik nog wat langer van u en onze gezellige momentjes samen genoten
Ik ben echter dankbaar
Dat ik u heb mogen leren kennen én dat ik weer eens een tante had die ik kon bezoeken
Wat zou het toch fijn zijn als u nu verenigd bent met uw man
Met de grote Liefde die u zo ontzettend lang heeft moeten missen
Vergeet-mij-nietjes
zaaide u in mijn hart
Hiermee zal ik me blijven herinneren
Wat voor een lieve, fijne tante u voor mij was
❤
Anjelka Ferdasz