Oom Janick
Je pakte mijn gezicht tussen je handen
En noemde me ´moje Aniela´ wat zoiets als ´mijn engel´ betekent
Je ogen vol van blijdschap
Eindelijk weer bezoek uit Holandia
Eindelijk weer je broer kunnen zien, vasthouden en spreken
En ik
Ik was verlegen
Nog maar tien jaar jong
Daar zat ik dan tussen mijn Poolse familie
Die vanuit alle windstreken naar dit ene punt toe kwamen gesneld
Ik zie ons nog zitten aan tafel boordevol eten
Gastvrijheid stond altijd hoog in het vaandel
Extra stoelen én de wyborowa mochten natuurlijk niet ontbreken en vloeide rijkelijk
Wat voor een opgewekte stemming en gezang zorgde
En dan die eindeloze woordenstroom
Woorden die ik niet verstond maar waar ik in mijn hoofd meedeinend op de klanken die ze teweeg brachten bewoog
En die talloze geuren
Geuren van het kleurrijke eten op tafel en de heerlijke knoflookworst
De geur bij het betreden van het trappenhuis in de flat
En niet te vergeten de geur van de taxi die ons vanaf het station naar de woning bracht
De indrukken waren veel en groot
Moe vleide ik me neer in het logeerbed om vervolgens een trein voorbij te horen denderen
Hetzelfde liedje bij het ontwaken
Een geluid wat mij zeer lang is bijgebleven en me steevast een vakantiegevoel bezorgde
Wat zou ik toch graag nog eens dat meisje van toen willen zijn
En die warme handen van mijn oom op mijn gezicht willen voelen
Graag zou ik nog eens die lieve woorden uit zijn mond willen horen
En dat ik bloosde zou me niets meer uitmaken
Tenslotte was het een teken van genegenheid
Gelukkig zijn er nog de herinneringen van al die mooie, bijzondere momenten en indrukken
Die me laten weten ´je was Welkom en bent geliefd´
En ook al heb ik het nooit uitgesproken
Nooit kunnen zeggen omdat ik de taal niet sprak
Geef ik nu de woorden ´kocham Cię´ mee aan de wind
Die ze naar de ziel van mijn oom brengt
En hij die in mijn droom verschijnt en knipogend zegt
´moje Aniela´
❤
Anjelka Ferdasz